I Sentencje
1. Bóg zawsze objawiał przed ludźmi skarby swojej mądrości i ducha, lecz teraz, gdy zło coraz bardziej odsłania swoje oblicze, On objawia je ze szczególną obfitością.
2. Panie, mój Boże, któż Cię nie znajdzie według swej woli i pragnienia, gdy Cię szuka z czystą i pełną prostoty miłością? Ponieważ Ty pierwszy ukazujesz się i wychodzisz na spotkanie tym, którzy Cię szukają!
3. Chociaż dla ludzi dobrej woli droga jest łatwa i przyjemna, to ten, kto nie ma dobrych nóg, odwagi i wytrwałości, będzie postępował nią po trochu i z trudnością.
4. Lepiej jest obciążonemu być z silnym, niż swobodnemu ze słabym. Gdy jesteś obciążony, jesteś z Bogiem, twoją mocą, który jest zawsze z utrapionymi. Gdy jesteś wolny od trudu, jesteś tylko z samym sobą, czyli z całkowitą słabością. Cnota bowiem i męstwo duszy wzrasta i umacnia się w trudach cierpliwie znoszonych.
5. Kto chce być sam bez żadnego wsparcia, bez mistrza i przewodnika, będzie jak drzewo bez właściciela, które wyrosło na polu i obfituje w owoce, które nigdy nie dojrzeją, gdyż zostaną zerwane przez przechodniów.
6. Drzewo pielęgnowane i strzeżone troską swego właściciela przynosi mu owoce w spodziewanym czasie.
7. Dusza bez przewodnika, choćby miała cnotę, jest jak rozpalony węgiel pozostawiony sobie, który raczej będzie gasł, niż się rozpalał.
8. Kto sam upada, sam jest w upadku i niewiele ceni swoją duszę, kto sam sobie ufa.
9. Jeśli nie lękasz się upaść sam, jak chcesz sam się podnieść? Pamiętaj, że dużo więcej może dwóch niż sam jeden.
10. Kto obciążony upada, z trudnością będzie mógł powstać ze swym ciężarem.
11. Jeśli ślepy upada, nie podniesie się sam, a choćby się podniósł, pójdzie w nieodpowiednim kierunku.
12. Bóg bardziej pragnie od ciebie choćby najmniejszego stopnia czystości duszy, niż największych dzieł, jakich możesz dokonać.
13. Bóg bardziej żąda od ciebie choćby najmniejszego stopnia posłuszeństwa i uległości, niż wszystkich innych czynów, jakie pragniesz wykonać dla Niego.
14. Bóg bardziej docenia w tobie pragnienie oschłości i cierpienia z miłości, niż wszystkie pociechy, myśli i wizje duchowe, jakie mógłbyś mieć.
15. Stłum twoje pożądania, a znajdziesz to, czego pragnie twoje serce. Czy jesteś pewien, że twoje pragnienia są zgodne z wolą Boga?
16. Najsłodsza miłości Boga, tak mało poznana! Kto znalazł twoje źródło znalazł odpoczynek.
17. Nie chciej spełniać swojej woli, choćbyś czuł zgorzknienie, ponieważ spełniając ją znajdziesz podwójną gorycz.
18. Więcej nieczystości niesie w sobie dusza idąca drogą ku Bogu, jeśli znajduje się w niej choćby najmniejsze przywiązanie do dóbr tego świata, niż dusza obarczona ciężarem najgorszych pokus i ciemności, jeśli tylko nie zezwala na nie. Wśród tego bowiem może iść ufnie do Boga, spełniając wolę Chrystusa, który mówi: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzenie i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię".
19. Przyjemniejsza jest Bogu dusza, która wśród oschłości i cierpień poddaje się chętnie temu, co Bóg zsyła, od tej, która uchylając się od tego, spełnia swoje czyny z przyjemnością.
20. Milszy jest bogu jeden uczynek, nawet najmniejszy, lecz spełniony dyskretnie i bez rozgłosu, niż tysiące innych czynionych z pragnieniem ukazania się ludziom. Kto bowiem z najczystszą miłością pracuje dla Boga, nie tylko nie chce by to ludzie widzieli, lecz nawet nie pragnie, by sam Bóg o tym wiedział. A nawet jeśli Bóg nigdy by się o tym nie dowiedział, on i tak nie zaprzestałby spełniać tych czynności z taką samą radością i bezinteresowną miłością.
21. Dzieło niewinne i czyste, spełnione dla Boga w sercu czystym, jest całkowitym królestwem dla Pana.
22. Ptak, który usiadł na lepkim sidle musi trudzić się dwa razy: raz, żeby się uwolnić z niego, a drugi, żeby się oczyścić. Podwójnie trudzi się również ten, kto idzie za swymi pożądaniami: uwalniać się z nich, a potem oczyszczać się z tego, co po nich zostało.
23. Kto nie daje się unosić pożądaniom, będzie lekko unosił się duchem, jak ptak, który ma skrzydła.
24. Mucha osiadająca na miodzie pozbawia się swobody lotu. Tak tez i dusza przywiązująca się do słodyczy duchowych, pozbawia się swobody i kontemplacji.
25. Nie zajmuj się stworzeniami, jeśli pragniesz zachować w duszy jasny i prosty obraz Boga. Oczyszczaj i oddalaj swoją duszę od nich, a będziesz chodził w świetle Bożym, ponieważ Bóg niepodobny jest do stworzeń.
26. Modlitwa duszy rozmiłowanej
Boże mój, Panie i Oblubieńcze!
Jeśli wspomnienie moich grzechów nie pozwala Ci nadal spełniać tego, o co Cię proszę niech się dzieje Twoja wola, którą kocham ponad wszystko. Okaż swą dobroć i miłosierdzie, abyś był w nich poznany.
A jeśli, o Panie, czekasz na moje czyny, oby przez nie spełnić moje prośby, udziel mi ich i wypełnij je we mnie; daj również cierpienia, jakich pragniesz i niech się dzieje Twoja wola!
Jeśli zaś nie czekasz na moje czyny, czego oczekujesz, najmiłościwszy Boże, czemu zwlekasz?
Jeśli łaska, o którą Cię przez Twego Syna proszę, wynika z Twego miłosierdzia, weź moją nicość, której pragniesz, a daj mi skarby, których również pragniesz dla mnie.
Któż może się uwolnić ze swej nędzy i nicości, jeśli Ty go nie podniesiesz do siebie czystością Twej miłości, o Boże mój?
Jakże się może podnieść do Ciebie człowiek zrodzony w nędzy, jeśli go Ty nie podniesiesz tą ręką, którą go stworzyłeś?
Nie pozbawisz mnie, o Boże mój, tego, coś mi dał w Twym Synu, Jezusie Chrystusie, w którym mi dałeś wszystko, czego pragnę; dlatego raduję się, bo nie zawiedziesz mej ufności!
Czemu więc, duszo moja, jeszcze się ociągasz, gdy już teraz możesz kochać całym sercem swego Boga?
Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje SA narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi. Aniołowie są moi, Matka Boża jest moje, wszystkie rzeczy są moje, i sam Bóg jest moim i dla mnie, gdyż Chrystus jest mój i wszystek dla mnie! Czemu więc, duszo moja, jeszcze się ociągasz i czego jeszcze szukasz? Wszystko jest twoje i wszystko dla ciebie.
Nie zadowalaj się małym i nie szukaj okruszyn, które spadają ze stołu Ojca twego, lecz wyszedłszy z siebie, wejdź do pełności i ciesz się w twojej chwale. Ukryj się w niej i raduj się, a zaspokoisz pragnienie swego serca.
27. Duch całkowicie czysty nie zajmuje się próżnymi rzeczami i nie kieruje się ludzkim sądem, lecz w całkowitej samotności, wśród słodkiego spokoju przebywa w swym wnętrzu z Bogiem, którego poznanie dokonuje się wśród Bożej ciszy.
28. Dusza rozmiłowana jest cicha, łagodna, pokorna i cierpliwa.
29. Dusza uparta w miłości własnej staje się jeszcze bardziej zatwardziała.
30. Jeżeli Ty, o dobry Jezu, ni obdarzysz duszy swoją miłością, pozostanie na zawsze w swej naturalnej zatwardziałości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz